Wat heb ik dit jaar voor het eerst gedaan? #eindejaarsvragen die er echt toe doen (3)
Eindejaarsvraag 3:
Wat heb je in 2018 voor het eerst gedaan?
Onze loopbaancoach Ilona beleefde een droevige eerste keer:
Midden in een zomer die oneindig lang en oneindig warm leek, kreeg ik een telefoon. Die telefoon betekende een cesuur in mijn jaar. Eén van mijn liefste vriendinnen belde om te vertellen dat een andere dierbare vriendin overleden was. Door zelfdoding.
Mijn lijf reageerde heel fysiek klassiek: knikkende knieën, tranen in mijn ogen, mijn stem viel weg. Ongeloof, woede, verdriet. Vooral: ik wou het niet geloven.
In de uren, dagen en weken die volgden, bleef die lieve vriendin en haar heel eigen en zo definitieve keuze mij vergezellen.
Ik heb veel dankbaarheid gevoeld. Voor de vriendinnen die mij die avond zelf opvingen. Voor het kringetje vrienden waarbij vanaf nu één iemand ontbrak, en toch zijn we samen. Voor mijn man, die mij liet praten en praten. En ook omdat ik nu, veel beter dan een aantal jaar terug, heb leren omgaan met mijn gedachten en mijn emoties. Technieken die ik als coach zo vaak gebruik met mijn coachees, heb ik heel expliciet op mezelf toegepast.
Het voorbije decennium heb ik van een aantal mensen afscheid moeten nemen. Dit bleek het zwaarste tot nu toe. Want er was geen afscheid geweest. Sommige eerste keren zijn heftig. Een tekst schrijven voor de afscheidsplechtigheid bleek deze keer nog een tikje lastiger. Louterend was het ook.
Het zou mooi zijn als ik nu kon vertellen dat ik door dit verlies dit najaar meer tijd heb gemaakt voor mijn vrienden. Haha, dat was natuurlijk wel het plan. Wat minder werken, nog wat meer tijd voor vrienden. Alleen had ik een volle najaarsagenda, waaraan ik met vertraging begon omdat de zomer eindigde met een rouwproces.
Rouwen toelaten, daar heb ik wel voor gekozen. Meer dan enkele jaren terug, heb ik er tijd voor gemaakt.Ik besefte de voorbije weken dat ik toch een tikje anders in het leven sta. Ik nam opnieuw contact met een vriendin die ik al een tijdje niet meer zag. Mijn voorjaarsagenda ziet er rustig uit. Ik heb met onze kinderen gepraat over moeilijke periodes en kiezen om te leven, of niet meer te leven. Hopelijk rendeert het later dat zulke thema’s bespreekbaar zijn in ons gezin, dat ze weten hoe moeilijk het leven kan zijn, dat wij er zijn voor hen, dat ze zelf mogen kiezen en dat wij hopen dat ze erop vertrouwen dat er altijd weer nieuwe wegen komen.
En dat het soms simpelweg aanvaarden is, als iemand geen nieuwe wegen meer ziet.
Op de vriendschap!
Ilona Plichart