Huilende collega als wake-upcall

In mijn coachpraktijk hoor ik heel wat verhalen. Sommige blijven mij bij.
Het verhaal over de wake-upcall die Sophie kreeg, deel ik graag met jullie.

Wat er gebeurde

Een jongere collega komt weer werken, na een zwangerschaps- en ouderschapsverlof van acht maanden. Op dag twee barst deze collega in tranen uit. “Ik herken het hier niet meer”, huilt ze. “Ik dacht dat je mij graag had. Ik dacht dat je blij zou zijn om mij weer te zien. En nu heb je mij niet eens gevraagd hoe het met mij gaat. Wat is er hier gebeurd, het is hier een ander bedrijf? Wat is er hier mis?”

Zwaaien vanuit de verte

Sophie heeft toen haar collega vastgenomen: “Ik heb haar stevig vastgenomenen wel 20 keer sorry sorry sorry gezegd. Want ze had gelijk.”

Sophie werkte graag samen met haar collega, ze vonden elkaar, ze waren een team. En wat deed ze toen die collega na 8 maanden weer kwam werken? Sophie zwaaide vanuit de verte, want ze was druk bezig. Geen tijd om haar fijne collega te verwelkomen.

Huilbui als wake-up call

Pas toen de collega begon te huilen, besefte Sophie wat er echt gebeurd was. De afgelopen maanden was er steeds meer en meer werk bijgekomen. Tegelijkertijd circuleerden wekelijks berichten over een gedwongen overstap naar meer flexibele werktijden, en was er een aanzet om dezelfde dienst met nog minder collega’s te laten draaien.

Er was geen tijd meer om er te zijn voor collega’s, iedereen was altijd druk bezig. Ook Sophie. En dat was zo de routine geworden, dat ze niet de ruimte had genomen om een lieve collega die terugkomt, te verwelkomen.

Is dit verhaal symbolisch voor onze maatschappij?

Ja, omdat het opnieuw aantoont hoe snel je als persoon meegaat in wat de omgeving van jou verwacht. In dit geval: hard werken, alles onder controle houden.

Is dit verhaal typisch voor wie Sophie is?

Waarschijnlijk. Harde werkers die hun best doen, hun werkgever willen pleasen en hun workload onder controle willen houden, kunnen zichzelf vergeten. Want Sophie is een warme dertiger, die bewust wil kiezen om in een fijn team te werken, die graag echt contact heeft met haar collega’s. En toch was ze blijkbaar de energie of de gewoonte verloren om echte aandacht te hebben voor haar collega’s.

Jezelf even kwijtraken

Het gebeurt met zo velen van ons. We raken onszelf even kwijt. We leven niet meer volgens wat we belangrijk vinden.
Soms krijgen we een wake-upcall. Soms is dat een collega die ons erop wijst.
Sophie heeft die wake-upcall gehoord. Ze is haar jonge collega dankbaar. Het heeft haar aan’t denken gezet.
Ze is vastbesloten dit niet meer te laten gebeuren.
Noem het: ‘a point of no return’.

En jij, welke wake-upcall heb jij al gekregen?
Heb je er iets mee gedaan?

 

Ilona Plichart

Loopbaancoach en Perfectionismecoach bij I love my job

Tags: Burn-out
Terug naar overzicht