“Waarom zie jij altijd alles zo positief?”

De vraag komt van een coachee die zich opmaakt voor een moeilijk gesprek (niet met mij) en digitaal haar nervositeit spuwt (naar mij, niet over mij). Als ik haar motiveer dat dit moeilijke gesprek er, ongeacht de uitslag, binnen drie uur opzit, stelt ze mij dus die vraag.

Ben ik altijd positief?

Haar vraag verovert meteen heel wat bandbreedte in mijn hoofd. Ben ik altijd zo positief? 

Een paar maanden geleden nog, bij een gesprek in een lift die er wel erg lang over deed om naar beneden te raken, kreeg ik dezelfde reactie. Hoe kon het dat ik als enige in die lift vrolijk bleef, toen we naar boven, een beetje naar beneden, en weer naar boven gingen. Terwijl we met ons allen hoopten om bij ‘0’ uit te stappen. (waarschijnlijk bleef ik vrolijk, omdat ik niet naar huis moest spurten om op tijd te zijn bij de school, want de kinderen waren al thuis).

Ooit was er de collega die opmerkte dat sinds mijn komst het aantal uitroeptekens in e-mails exponentieel gegroeid was. Die uitroeptekens plaats ik tegenwoordig met zorg, ik blijf ze wel gebruiken.

Iedereen mag klagen

Boosheid, verdriet, woede, verbittering. Ze moeten en mogen een plek krijgen. Zeker tijdens een eerste coachsessie geef ik ruimte voor de slachtofferhouding: “nu gebeurt er ook nog dit, alsof er nog niet voldoende is gebeurd”, “het is niet eerlijk”, “mijn baas en mijn collega zien het niet”, “mijn ex-partner heeft het altijd slecht voor”…

Iedereen mag klagen, moet zelfs klagen, mag haar of zijn verhaal vertellen. Dat kan opluchten.

Wat klagen met jou doet…

De vraag is wat je op langere termijn doet met dat klagen. Of vooral: wat dat klagen doet met jou. Blijf je zeuren over wat er misloopt in je leven, dan word je een beetje… een zeurkous bij wie er veel misloopt.

Je hebt altijd de keuze

Wat we denken en blijven denken, beïnvloedt sterk hoe we ons voelen en hoe we ons gedragen Als coach beschouw ik het als mijn opdracht om mensen te laten ontdekken dat ze de keuze hebben:

  • ofwel blijf je boos (of bang of gefrustreerd of…). Zie dan vooral dat de boosheid je niet ziek maakt.
  • ofwel kijk je wat er wel goed loopt en hoe je positieve kanten kan laten groeien
  • ofwel kies je om te accepteren wat er niet loopt en zoek je naar manieren om het je minder aan te trekken
  • ofwel beslis je om het het vanaf nu anders aan te pakken

Je hebt altijd de keuze.
Is dat makkelijk? Nee.
Heeft het resultaat als je bewust kiest? Absoluut.
Klopt het dat je hiervoor soms tijd en een externe blik nodig hebt? Ja.

Nieuwe mogelijkheden

Sommige coachees vertellen mij dat ik hun heb laten inzien dat blijven klagen over die ex-partner, hun jeugd, die collega, die werkuren, die baas, die taken eigenlijk geen zin (meer) heeft. Dat ze echt beseften dat alleen zij het konden aanpakken. En dat doen we dan, samen. Het is een zoektocht die tijd vraagt.

Geregeld krijg ik mensen over de vloer die weinig cadeaus hebben gekregen in het leven: privé, op werkvlak, met de gezondheid… Dan is het best een uitdaging om niet blijven hangen in de slachtoffer-modus. Dat erken ik.

Dan durven te kiezen om een situatie anders te bekijken, geeft nieuwe mogelijkheden. Altijd weer. Positief, hé!

 

Ilona Plichart
loopbaancoach en I love my job expert

Terug naar overzicht