Minder losse eindjes door erover te praten
Als ik op maandag naar de groepspraktijk in Mortsel fiets, dan ben ik in mijn sas. Mijn fiets, de winterlucht, even mijn lijf laten werken voor ik een volle dag ga coachen.
Bovendien heb ik echt de hele weg fietspad. Pure luxe, zou je zeggen.
Enkele maanden terug zijn enkele lange straten en twee kruispunten opnieuw aangelegd.De werklui zijn ondertussen allang bezig aan een volgende opdracht, vermoed ik. Alleen steken er nog draden uit buizen, zijn er putjes (en putten) waar simpelweg een oranje kegel over staat (tot die wegwaait door de wind, dan wordt het pas gevaarlijk). Hier en daar stopt een fietspad abrupt en heb je als fietser de keuze om ofwel onzacht neer te komen op straat ofwel op het voetpad verder te fietsen, ofwel nog maar eens af te stappen.
Zoveel losse eindjes (hier letterlijk), zoveel manieren waarop een groot project niet wordt afgerond.
Typisch voor bedrijven die infrastructuur aanleggen? Dat dacht je.
Kijk eens in je eigen organisatie: hoeveel losse eindjes zijn er? Hoeveel projecten raken niet afgewerkt – of komen amper uit de startblokken? Hoeveel afspraken worden niet nageleefd?
- Met als resultaat dat medewerkers zuchten: “Nu weet ik nog altijd niet wat ik moet doen.”
- Met als resultaat dat collega’s onder elkaar zuchten: “Nu heeft die het weer niet afgewerkt, en ik ga zijn rommel niet opkuisen, hoor.”
- Met als resultaat dat de teamcoach zucht: “Hebben ze nu nog niet begrepen wat ze moeten doen?”
Durven te communiceren
Eén van de oplossingen is durven te communiceren.
Verbindend durven te communiceren, liefst.
Zodat je bijvoorbeeld een teamcoach wordt die aan de medewerker(s) durft te vragen om dat project af te ronden. Lijkt simpel, maar is het heus niet. Veel leidinggevenden durven het niet aan om een medewerker te wijzen op een afspraak die zij niet nakwam.
Je medewerker er niet op wijzen, helpt niemand vooruit. Jou niet, je medewerkers niet, je bedrijf ook niet. Bovendien, wat je niet zegt, komt vaak als een boemerang terug.
Daarom een kleine aanmoediging: raap je moed bijeen en gebruik het vierstappenmodel van Verbindend Communiceren:
Hé, ik merk dat het laatste deel van het project nog niet is afgewerkt, klopt dat? (observatie)
Weet je, ik ben dan een tikje teleurgesteld. (gevoel)
Want we hadden op het laatste teamoverleg afgesproken dat jij dit zou opnemen. En je weet dat ik graag heb dat we de afspraken nakomen. (behoefte)
Dus zie je het zitten om dit project deze week af te werken? Loop je eind deze week even bij me langs, om te laten weten of het gelukt is, of niet? Als je vragen hebt bij dit deel, kom ze dan gewoon stellen. (verzoek)
Lost dit alles op?
Uiteraard niet.
Want de medewerker heeft nog altijd de mogelijkheid om nee te zeggen.
Helpt dit jou, je team en je organisatie een stap vooruit?
Absoluut.
Je hebt een duidelijke opdracht gegeven.
Je deed dit als mens, vanuit je gevoelens.
Je neemt leiderschap op: je spreekt iemand aan op een werkafspraak.
Bovendien heb je ook een uitnodiging gedaan: je medewerker is welkom, je wil mee overleggen.
Ook in je team
Uiteraard is het even belangrijk, misschien nog belangrijk om als werknemers onder elkaar ook verbindend te communiceren. Laat dat vooral niet alleen over aan je leidinggevende. Als je vindt dat je nog altijd niet weet wat je moet doen, bijvoorbeeld: vraag het dan. Besef dat je leidinggevende het soms ook niet weet, het niet durft te zeggen. Ga uit van het idee: samen komen we tot duidelijke afspraken. En ruimen we losse draden, kleine putjes en doodlopende fietspaden op. Fietst een pak makkelijker, ook in jouw organisatie.
Ilona Plichart
Loopbaancoach en I love my job expert
Terug naar overzicht