Waarom een compliment aanvaarden zo moeilijk is
De opdrachtgever van een training stuurt mij de evaluaties door van de deelnemers. ‘Zeker ook voor jou interessant’ schrijft hij erbij.
Uiteraard open ik meteen het overzicht van evaluaties. De reacties zijn lovend. Meer dan lovend, zelfs. Iemand schrijft dat deze driedaagse het verschil had gemaakt voor haar, niet alleen in haar rol als lesgever, ook als persoon. Ik raak bijna ontroerd.
Eén persoon heeft mij minder goed gekwalificeerd. Die persoon vond de training te lang en als enige zou hij de training slechts matig aanbevelen aan collega’s.
Die ellendige focus op wat minder goed is
Slechts één deelnemer… Toch voel ik mij op slag onzeker worden. Alle complimenten verbleken. Die ene mindere commentaar blijft op mijn maag liggen.
Ik herken wat er gebeurt. Net als zowat iedereen, kijk ook ik uit naar waardering. En toch neigen we ertoe om meteen de focus te leggen op wat minder goed is. Ook als dat veel minder doorweegt dan de positieve complimenten.
Bewust de balans maken, kan helpen. In mijn geval: 14 tevreden deelnemers, één iemand met (matige) kritiek. Bewust positieve feedback laten binnenkomen, hebben we vaak niet geleerd als kind. Dat ene slechte cijfer kreeg vaak meer aandacht dan al het moois op ons rapport. Al wat we goed deden, leek vanzelfsprekend. Maar o wee die ene keer dat we onze kleren vuil maakten…
Een compliment ontvangen, dat is moeilijk
In individuele coachgesprekken is de nood aan oprechte waardering een terugkerend thema. Coachees hunkeren zo naar waardering, en tegelijkertijd blijkt het bijzonder moeilijk voor veel mensen om complimenten te ontvangen. Misschien herken je het wel: iemand zegt iets positiefs over je en je wimpelt het wat af:
- Och, niets bijzonders.
- Allez, dank je. (kans dat je collega dan nog eens een compliment geeft, verkleint drastisch…)
Terwijl we kritiek wel laten binnenkomen, staan we te stuntelen als we een compliment ontvangen. Hoe gek is dat? We twijfelen. Meent onze gesprekspartner het wel?
Staan stuntelen, tot daaraan toe. Heel wat mensen lijken waardering af te wijzen. Waardoor ze degene die een compliment geeft, afschrikken of op z’n minst zeker niet aanmoedigen om binnenkort nog eens iets positiefs te vertellen.
Het is een bewuste oefening om dankbaar te zijn voor een compliment. We mogen er zijn. Simpelweg ‘dank je’ zeggen. Glimlachen en vertellen dat je dankbaar bent. Of in elk geval: jezelf niet minimaliseren. Dat is een lastige en tegelijkertijd zinvolle oefening. Sommige coachees van mij vinden het bijzonder moeilijk om een compliment van een collega positief te beantwoorden. Dat mag. Dan oefen we daarop.
Mijn mailtje terug
Even terug naar de feedback die ik kreeg na mijn training. Ik besloot bewust te kiezen om blij te zijn met de waardering van de hele groep. Alle mooie reacties las ik opnieuw. Ik werd er warm van.
Dit was mijn mailtje terug aan de opdrachtgever:
Dank je om de feedback te delen met mij. De antwoorden maakten me blij en ontroerd, want ik streef naar trainingen die mensen laat genieten en laat groeien. Natuurlijk sta ik er in’t najaar terug. Graag neem ik ook de minder positieve feedback mee, ik wil gerust samen uitzoeken hoe we iedereen kunnen meenemen op deze driedaagse.
Na die iemand voelde ik mij rustig. Voor mij is het een werkbare manier: volop de complimenten aanvaarden, en er tegelijkertijd al aan denken hoe we het de volgende keer nog beter kunnen doen.
Liefs van
Ilona Plichart
Loopbaancoach en trainer bij I love my job