Omdenken: zien wat er ook zou kunnen zijn
“Ik ga niet naar de oud-leerlingenavond van mijn middelbare school. Stel je voor dat ik moet vertellen dat ik weer ga studeren.”
Chloé is een geweldig lieve loopbaancoach-klant van mij. Samen zoeken we uit wat deze prille dertiger de komende jaren wil doen. Chloé heeft alvast een drastische beslissing genomen: ze heeft haar ontslag gevraagd en gaat binnenkort weer studeren. Haar ogen blinken als ze vertelt over haar nieuwe jaaropleiding.
Natuurlijk voelt ze ook onrust. Zal het financieel lukken? En zal die opleiding echt de jobkansen bieden waarop ze hoopt? En kan ze dat eigenlijk nog wel, vier dagen per week in de les zetten van 9 uur tot 16 uur?
En wat doe jij nu?
We gniffelen samen over de schoolbel, die al zo ver weg lijkt en die Chloé binnenkort weer elke dag zal horen. We grinniken over babbelen met je buur en vragen ons af of de leraars smartphones zullen afnemen. En toch… komt dan weer de onrust. Hoe kan zij nu naar de oud-leerlingenavond gaan? Dat gaat toch gewoon niet? Het is beslist weer een avond waar iedereen vertelt over het net gekochte huis, die grote reis, de baby op komst, de promotie op het werk. Chloé ziet zichzelf nog geen antwoord geven op de meest gestelde vraag van die avond: ‘En wat doe jij nu?’
Dan kom ik in mijn coachkracht, dan beginnen mijn ogen te fonkelen. Ik zeg: ‘denk dit eens om, denk dit eens helemaal om.’ En omdat Chloé niet meteen beseft wat ik bedoel, begin ik zelf: “Jij vertelt: ‘Weet je, ik heb besloten om nu echt voor mijn droom te gaan. Ik ga weer een jaar studeren. Zalig hé, dat ik dat heb besloten. Even uit het werkveld, hop, nieuwe kansen creëren.’ En dan staart iedereen je met open mond aan, al degenen die elke dag superveel stress hebben, die zich afvragen waar ze mee bezig zijn …”
Omdenken …
De meeste klanten van mij kennen het woord omdenken niet als ze bij mij binnenstappen. Als hun traject afgelopen is, kennen ze het woord wel. Allemaal, vermoed ik. Ik vind het namelijk heerlijk om te doen. Omdenken opent nieuwe perspectieven, en daarmee ook de geest van mijn coachees. Omdenken wordt ook wel eens omschreven als ‘jiujitsu van ons brein’. En dat vind ik een heerlijke omschrijving. Of ook: omdenken is soms voor het eerst zien wat er zou kunnen zijn.
De afslag die niet meer past
En hopla, daar gaan we met ons tweeën. We beelden ons in hoe geweldig het zou zijn als oud-leerlingenavonden een moment zijn waarop je echt jezelf kan zijn. Een avond waarop je vertelt wat er loopt en waar je een afslag nam die niet meer blijkt te kloppen. Een moment waarop je kan vertellen hoe een therapeut, coach of gewoon goede vriendin iets tegen je zei dat je ogen opende en een nieuwe kans bood.
En weet je, hoe mooi zou het zijn als je daar mag vertellen hoe onzeker je je soms voelt als dertiger. Misschien te vergelijken met de onzekerheid van een tiener. Wel met iets meer levenswijsheid. Misschien met meer vastberadenheid: ja, dit ga ik doen.
Babbelen tot het licht wordt
En Chloé? Nee, ze ging niet naar de oudleerlingenavond.
Wel sprak ze die avond af met twee vriendinnen die ze al een jaar niet meer zag. Ze babbelden als vroeger, tot het licht werd. En ze hebben afgesproken dat ze Chloé gaan steunen in dit jaar ‘weer naar school gaan’. Ze willen elke maand afspreken en Chloé dan trakteren, zodat haar financiële toestand niet lijdt onder deze afspraakjes.
Ilona Plichart – ‘I ♥ my job’ architect
Terug naar overzicht