De kern van verbindende communicatie
Verbindende Communicatie is gebaseerd op het werk van Marshall Rosenberg: Geweldloze communicatie. Het is een manier van communiceren die mensen in staat stelt om op te komen voor wat zij belangrijk vinden én rekening te houden met wat de ander nodig heeft. Hierdoor behouden zij zowel de verbinding met zichzelf als met de ander.
Het is een prachtige methodiek die zowel privé als professioneel gegarandeerd tot een gelukkiger en meer vervullend leven leidt. Is dit iets wat jij wil? Lees dan zeker verder.
De kern van verbindende communicatie
Verbindende communicatie is geijkt op de intentie om de ander niet te willen schaden. Dit betekent niet dat dit nooit zal gebeuren, het betekent wel dat je daar nooit de intentie toe hebt.
Het eenvoudig 4-stappenmodel van Verbindend communiceren werkt dus pas als je het met de juiste ingesteldheid gebruikt: vanuit het verlangen om zowel jouw eigen behoeften als die van de ander zoveel mogelijk te vervullen.
De vier elementen van verbindende communicatie
Het model van verbindende communicatie is erg eenvoudig en bestaat uit vier elementen:
- Waarneming
- Gevoel
- Behoefte
- Verzoek
Wat houden deze elementen in en hoe verhouden ze zich tot elkaar? We bespreken elk element kort aan de hand van een concreet voorbeeld.
-
Waarneming
De eerste stap is waarneming van de feiten en dit zonder dat er een interpretatie of oordeel aan wordt gegeven. Dit is op zich al een mooie uitdaging. Zeker in stress-situaties vervallen we snel in verwijten, oordelen, subjectiviteit. Verbindende communicatie nodigt uit om dat niet te doen maar bij de feiten te blijven en deze te benoemen waardoor de kans op een gezamenlijke uitgangspositie groter wordt.
Voorbeeld:
‘Je bent te laat met het binnenleveren van jouw deel van het werk’ klinkt als een oordeel waardoor de kans groot is dat de ander in verdediging gaat. Als je deze zin dan ook nog eens op een verwijtende toon uitspreekt, dan is er van verbinding niet veel sprake.
‘Ja maar’ hoor ik je zeggen, ‘te laat is te laat, en daar mag je toch wel iets over zeggen zeker?’ Uiteraard. Jij beslist of je hier op een verbindende of niet-verbindende manier in gesprek gaat. De eerste stap – ‘jezelf uitspreken over wat je waarneemt’ – zet de toon.
Hoe kan je het anders zeggen?
We hadden afgesproken dat je jouw werkstuk gisteren bij mij zou afleveren. Ik heb echter nog niets ontvangen. Klopt dat?’ (En dan laat je de ander de mogelijkheid om te reageren.)
-
Gevoelens
De tweede stap is gevoelens (h)erkennen en benoemen. Vele mensen in onze Vlaamse cultuur zijn het niet gewend: omgaan met gevoelens. Door gevoelens uit te spreken, maak je duidelijk welk effect de feiten op jou hebben. Ze maken je boos, ongerust, gefrustreerd, blij, energiek, …
Veel mensen hebben niet geleerd om gevoelens écht toe te laten, laat staan om ze uit te spreken. We hebben er vaak geen taal voor ontwikkeld.
Het is een oefening die ik wel eens doe tijdens een opleiding. Ik stel de vraag: ‘Schrijf 20 gevoelens op’. Ik kan ze op mijn twee handen tellen, de mensen die er ooit in slaagden om 20 gevoelens op papier te krijgen. De meesten komen niet verder dan een 10-tal. Marshal Rosenberg geeft in zijn boek woorden aan maar liefst 100 gevoelens.
Uitspreken welke gevoelens bepaalde feiten bij jou teweegbrengen, is een belangrijke stap in Verbindend communiceren. Trouwens, niet enkel gevoelens bij jezelf maar ook bij de ander (h)erkennen en uitspreken.
Hoe zou dit kunnen klinken in ons voorbeeld?
We hadden afgesproken dat je jouw werkstuk gisteren bij mij zou afleveren. Ik heb echter nog niets ontvangen. Dat maakt mij ongerust (of dat irriteert mij, of ik word daar boos van, …).
-
Behoeften
De derde stap zijn de behoeften. Door behoeften te uiten vertel je waarom iets voor jou erg belangrijk is.
Eigenlijk zijn we heel ons leven bezig met onze behoeften vervullen. We krijgen zo graag wat we willen: hebben we dorst, dan gaan we op zoek naar drank. Zijn we moe, dan willen we rusten. Hebben we nood aan een babbel, dan zoeken we gezelschap op. Hebben we nood aan autonomie, dan willen we alleen werken en onze visie uitdragen.
Als we ons niet bewust zijn van onze behoeften – en dus ook niet op zoek gaan naar manieren om ze te vervullen – dan voelen we ons gegarandeerd niet lekker in ons vel. Dat stralen we dan af op onze omgeving. Niemand wint daar dus bij.
In Verbindende Communicatie is zich bewust zijn van eigen behoeften én die van de ander, een héél belangrijk element.
In ons voorbeeld klinkt het dan zo:
We hadden afgesproken dat je jouw werkstuk gisteren bij mij zou afleveren. Ik heb echter niets ontvangen. Dat maakt mij ongerust omdat ik graag mijn belofte aan anderen nakom en daarvoor heb ik jouw deel van het werk nodig.
-
Verzoek
De vierde en laatste stap is het verzoek. Door een verzoek te doen, neem je de verantwoordelijkheid om een oplossing te vinden die tegemoetkomt aan zowel jouw behoeften als die van de ander. Een verzoek is altijd een voorstel en geen eis. De ander kan ermee akkoord gaan of het (deels) afwijzen. In het laatste geval ontstaat er ruimte voor onderhandeling.
We hadden afgesproken dat je jouw werkstuk gisteren bij mij zou afleveren. Ik heb echter niets ontvangen. Dat maakt mij ongerust omdat ik graag mijn belofte aan anderen nakom en daarvoor heb ik jouw deel van het werk nodig. Kunnen we hierover vandaag een gesprek hebben, om na te gaan hoe we dit kunnen oplossen?
Voordelen van deze vier stappen
Deze vier stappen inzetten, heeft veel voordelen:
- je gesprek heeft een structuur, zonder dat je het doel van het gesprek uit het oog verliest
- deze vier stappen brengen rust
- je ontdekt waar verantwoordelijkheid begint en waar die stopt
- je leert dat er een andere manier is om boosheid en andere emoties te kanaliseren
Tot slot biedt Verbindende Communicatie leerkansen om:
- beter met elkaar om te gaan
- elkaars behoeften te ontdekken
- te zoeken hoe je tot een én-én oplossing kan komen
Daar wint iedereen bij.
Verbindend communiceren bij ‘I love my job’
Het gedachtegoed van Verbindende Communicatie loopt als een rode draad door ons werk. Zelfkennis en zelfzorg zijn immers ontzettend belangrijk als je veerkrachtig en gelukkig in leven en werk wil staan.
Aangezien we niet alleen zijn op de wereld, is het daarnaast belangrijk om voldoende rekening te houden met de behoeften van anderen. En om taal te ontwikkelen die het mogelijk maakt om op dit dieper niveau met mekaar te communiceren. Daar zijn we bij ‘I love my job’ specialist in.
Interesse? Contacteer ons vandaag nog.
Leestips:
Verbindende communicatie voor leidinggevenden
Verwijten vertalen naar behoeftes
Rita Raets
Stichter en bezieler van ‘I love my job’
Terug naar overzicht