Ik sta relaxter en zelfzekerder in het leven

In september vorig jaar sprak ik met een vriendin over mijn gevoel dat ik mijn eigen grootste vijand was. Ik legde mezelf zoveel ‘moetens’ op dat er nog bitter weinig ruimte was voor de dingen die mij energie geven en deugd doen.

Een paar weken later gaf ze me een boek cadeau: Zeg me dat ik oké ben van Marcel Hendrickx. Ik ben er onmiddellijk in gedoken en na een paar pagina’s moest ik het aan de kant leggen. Dit boek ging helemaal over mij. De tranen rolden over mijn wangen. Ik kon toch geen perfectionist zijn! Ik?
Clean desk is mijn grootste uitdaging, in een huis moet geleefd worden, ik ben snel én efficiënt, niet foutloos.

En toch. Ik herkende mezelf in elk thema. Ik wist niet dat bevestigingsdrang aan de grond lag van perfectionisme. Dat inzicht was het begin van een nieuwe ‘ik’.

In december contacteerde ik OCP-coach Jef voor een afspraak. Hij belde me om te checken of het wel een perfectionismecoaching was dat ik nodig had. Ik was bij de juiste man terecht gekomen. Na het verkennende gesprek voelde ik me zowel euforisch als zeer argwanend. Kon ik na ongeveer zeven sessies van al die belemmerende overtuigingen verlost zijn?

Babbelen met mijn innerlijke criticus

In januari was mijn eerste sessie en ik was zenuwachtig. De kennismaking met Jef was heel aangenaam, ik voelde me onmiddellijk ontspannen. Toch zat ik nog op het puntje van mijn zetel. We overliepen de vragenlijst die ik had ingevuld en hij stelde wat extra vragen. Dan deden we onze eerste oefening. Het was een soort begeleide meditatie waarin ik mijn innerlijke criticus (of zijn het critici?) en mijn lieve zelf een stem en een vorm gaf.

Het was mijn taak om deze oefening liefst dagelijks en anders zo regelmatig mogelijk thuis te doen en dan te noteren hoe het verliep. De oefening deed me zoveel deugd dat ik het miste wanneer ik ze een dag niet kon doen. Ik merkte ook dat wanneer ik ze één of twee dagen niet deed, het me moeilijker lukte om de draad weer op te pikken.

Nee zeggen zonder schuldgevoel

Bij mijn volgende afspraak overliepen we de voorbije weken en herhaalden we de oefening. Het verbaasde me hoe vlot het ging om de oefeningen te doen en hoe we onmiddellijk in de diepte doken. Na die afspraak merkte ik al een aantal kleine veranderingen op. Het lukte me al veel beter om ‘neen’ te zeggen zonder schuldgevoel. Op het werk nam ik eerst de tijd om mijn takenlijst te structureren en prioriteiten te stellen. Dan pas ging ik aan de slag.  Werd het druk? Dan nam ik een adempauze, waardoor ik beter mijn grenzen respecteerde.
Deze kleine stapjes deden me enorm veel deugd . Als ik merkte dat mijn innerlijke critici te luid begonnen te roepen, stuurde ik hen veel liefde en meteen werden ze stiller.

Het viel me op hoe ontspannen ik in de zetel zat…

De derde afspraak. Het viel me op hoe ontspannen ik in de zetel zat, ik leunde met mijn rug tegen de leuning en mijn handen lagen in mijn schoot. Er was een gevoel van rust in mij dat ik al lange tijd niet meer had ervaren.
Als we de voorbije dagen overliepen, merkte ik hoe ik de oefeningen al had geïntegreerd in mijn dagelijkse leven. Ik deed mijn oefeningen terwijl ik aan de kassa stond aan te schuiven of wanneer ik in de auto voor een rood licht stond of zelfs onderweg op de fiets. Ik was er verwonderd over hoe eenvoudig – en tegelijkertijd hoe effectief – deze methode is.

Op het einde van deze afspraak, voelde ik dat ik nog niet klaar was. We maakten een vierde afspraak, een maand later.

Doordat er een langere periode tussen de afspraken was, liet ik alles wat losser, ik was minder bewust bezig met mijn ‘patroon’ en ik deed mijn oefeningen minder. Het lukte, ik merkte dat er iets veranderd was, dat ik een klik had gemaakt.

Ik was dan toch klaar?

Toen belandde ik op het werk in een stress-situatie, werd mijn zoontje ziek en sloot ik een discussie met mijn zus niet fijn af. Ik ging weer helemaal over mijn grenzen, begon opnieuw ‘s avonds te werken, checkte mijn werkmail op mijn gsm, nam alle verantwoordelijkheid op mij voor de discussie, voelde me een slechte mama omdat ik er niet kon zijn voor mijn zoon…

De oude gewoonte was helemaal terug en ik stond erbij en keek ernaar.
Ik nam me voor om mijn oefeningen opnieuw dagelijks te doen en de rust keerde snel terug.

Mijn leven is weer van mij en ik heb ontdekt wat ik te bieden heb

Ondertussen zijn we vijf maanden verder en heb ik, na een aantal opvolgsessies bij Jef, de coaching afgesloten. Ik sta relaxter en zelfzekerder in het leven. Ik merk dat ik meer energie heb, ik voel me beter in mijn vel, ik doe mijn werk (opneuw) graag, ik heb nog een viertal zijprojecten lopen waar ik écht helemaal mijn ding kan doen.
Mijn leven is weer van mij en nog beter: door dichter bij mezelf te komen, heb ik ontdekt wat ik te bieden heb. Ondertussen staat mijn website online en organiseer ik vrouwencirkels.
Ik toon mezelf aan anderen. De liefde of appreciatie die ik  krijg, kan ik meer en intenser ontvangen.

De oefeningen doe ik nog regelmatig, het is mijn momentje van rust in de dag. Als ik me gestresst voel, zeg ik alleen de woorden ‘ik hou van jou’ en dan voel ik al dat ik warmer, rustiger en liever word voor mezelf.
Ik zie me zelf liever en welk mooier cadeau kan je aan jezelf geven.

 

Liefs,

Sandra Decadt
September 2018

 

Terug naar overzicht