Geplastificeerde lijstjes op fietsvakantie en verse ogen op jouw werkplek
Tijdens het hemelvaartweekend fietsen en kamperen we. Dat is al jaren een traditie. Dit jaar waren we met drie gezinnen, de twee andere gezinnen vroegen we voor het eerst om mee te fietsen.
Eenvoudig geniaal: de geplastificeerde lijstjes
Een eenvoudig attribuut maakte deze fietsvakantie een pak makkelijker dan de vorige edities. Donderdagochtend kreeg iedereen (volwassenen, kinderen, kleuters) een lijstje met nummers: de route die we die dag zouden volgen. Het lijstje was geplastificeerd. Met een touwtje hingen we het aan ons stuur.
En wat nog genialer en o zo eenvoudig was: de paperclips. Die liet ons toe om te schuiven naar het nummer dat we op dat moment volgden.
Alstublieft. In al onze jaren fietsweekends en fietsvakanties zijn de genummerde fietstrajecten onze trouwe gezel. Meestal schreven we ’s ochtends de nummers op papiertjes, voor wie wilde. In het beste geval vonden we ergens nog een touwtje of wasknijper om het papiertje vast te spelden. En dan hopen dat het niet ging regenen.
En nu: geplastificeerde lijstjes. Elke dag een in een andere kleur. Met ‘schuivertje’ en touwtje.
Zo eenvoudig, zo geniaal. Netjes gemaakt door een medereizigster. Wat vergemakkelijkte het deze fietstocht:
- Kinderen konden heel makkelijk volgen. Door te schuiven met de paperclip, wisten ze altijd waar ze waren (en de kleuters konden meteen grote getallen leren lezen)
- Bleef er eens iemand achter? Geen probleem, die fietste ons achterna, fietsnummers in de aanslag. Kinderfiets, bakfiets, trekfiets, koersfiets: voor het eerst had echt iedereen een lijstje.
- …
Het straffe is: waarom waren wij zelf nooit op het idee gekomen om vooraf stevige lijstjes te maken?
… Hoe de lijstjes mij doen denken aan de verse inbreng van nieuwelingen op je job
Ik merk het vaak: die nieuwe collega en die stagiaire, allebei zijn ze de eerste weken in jouw team extra belangrijk.
Zij hebben frisse ogen. Ze zijn nog niet mee met de gewoontes (of, zoals dat heet in vakjargon: ze zijn nog niet gewend aan de cultuur). Vaak doen ze in die eerste dagen en weken voorstellen of stellen ze dan vragen, die heel wat blootleggen over de werking van het team, de afdeling, het bedrijf.
Vragen die prikkelen, en die de werking op een eenvoudige manier kunnen vergemakkelijken:
- Hoe komt het dat wij twee e-mailadressen hebben?
- Waarom doen jullie dit zo? Ik heb het anders gedaan, wat denk je?
- Het is mij niet duidelijk waarom we dit document moeten invullen.
Sommige vragen zijn lastig, omdat ze vaste gewoontes of rare kronkels in vraag stellen:
- Waarom stuift iedereen hier ’s ochtends naar de prikklok? Heb ik iets gemist?
- Oh, zegt niemand hier goedemorgen?
- Jullie gaan samen uit eten, en de coördinator vragen jullie niet mee?
Koester verse ogen
Van een eenvoudig ‘afvinklijstje’ tot lastige vragen over relaties op de werkvloer: koester die verse ogen van nieuwe medewerkers. Nodig stagiaires en nieuwe collega’s uit om hun vragen te stellen. Je kan er zoveel uit leren. Over relaties, over processen, over structuren die misschien toe zijn aan verandering.
Wie weet hebben ze ook lumineuze ideeën, die amper een investering vragen. Zoals onze geplastificeerde lijstjes (met paperclips).
En voel je dan ook niet slecht dat je het niet zelf bedacht hebt: samen kunnen we meer.
Ilona Plichart
I love my job coach en trainer